Lokaal of werelds?

Ook voor een exporterend land zoals Nederland zijn niche- en lokale producten een optie.

Hoe kunnen we als voedselproducenten in Nederland beter in beeld komen? Vele bedrijven en organisaties zijn hier nationaal en internationaal mee bezig. Gelukkig brengen we onze producten met onze herkomst steeds meer in beeld. Maar moeten we dit door onze afnemers laten doen of kunnen we dit als producenten beter zelf doen?

Kritische consument

We denken als voedselproducenten niet altijd als consumenten, maar meer als ondernemers. Wanneer we ons gaan verplaatsen in de kritische consument, verdwijnen soms oogkleppen. Want wie koopt nu alleen Nederlandse producten? Wie kijkt online naar een lokaal label?

Toen mijn vrouw en ik ons 25-jarig huwelijk wilden gaan vieren, stelden we als kritische consumenten enkele kaders voor ons feest. We wilden lokaal, herkenbaar, uniek en gemoedelijk ons feest vieren.

Dan zoek je een lokale kok, lokale producten en een unieke locatie in de buurt. Het bleek helemaal niet zo moeilijk. Met wat creativiteit en geluk met de weersomstandigheden bleek een goed ‘lokaal feest’ prima te organiseren. Waarom mensen de wereld over reizen om daar bij voorbeeld huwelijksfeesten te organiseren, is voor mij dan ook een grote vraag.

Steun voor lokale productie

Onlangs was de Zuid-Afrikaanse via het ministerie van Buitenlandse zaken bij ons op bezoek. Zij vertelde helder en klaar dat in Zuid-Afrika ‘lokaal, herkenbaar en uniek’ gebruikelijk is.

Voedselproducenten worden daar zelfs financieel door de overheid ondersteund om lokaal voedsel te produceren. Stichtingen, kerken en overheidsinstellingen stellen grond beschikbaar voor voedselproducenten om daarop te ondernemen. Lokaal worden eigen producten gewaardeerd en maatschappelijk ondersteund.

Bijzonder trouwens, dat ons ministerie van Buitenlandse zaken een Zuid-Afrikaanse boerin uitnodigt om Nederland te leren kennen. Daarnaast krijgt ze de mogelijkheid om productietechnieken in lokale nicheproducten te bestuderen.

Nicheproducten

Misschien zouden we vastgoed– en grondbeleggers naar Zuid-Afrika kunnen sturen om te kijken hoe men daar maatschappelijke ondersteuning geeft aan voedselproducten.

Het zou een nieuw beeldmerk in Nederland kunnen worden, waarbij naast duurzaamheid ook lokale maatschappelijke voedselinvesteringen onderdeel worden in beleid van grote bedrijven.

Ik hoor u al denken: hiervoor is Nederland als exporterend land toch veel te groot? Nicheproducten en lokale producten zijn voor ons als een van de grootste producerende landen toch niet weggelegd?

Voorkeur geven aan lokale producten

Ik ben het deels met u eens. Maar dit zou Europees ook een uitstraling kunnen geven, waarbij wellicht nieuwe markten ontstaan en op de langere termijn de lokale Nederlandse producten een ‘wereldse’ maatschappelijke beleving meegeven.

Als kritische consument durf ik wel lokaal te kijken. Misschien kunt u dat ook doen, en geven we dan de voorkeur aan onze lokale (voedsel)producten boven ‘het wereldse’.